De laatste tijd ben ik het wandelgebied in de Hof van Twente aan het verkennen.
Het is er mooi wandelen, dat staat vast. Veel wandelroutes gaan over landgoederen.
Zo liep ik gisteren in het gebied van landgoed Weldam.
Het landgoed heeft naast een Kasteel, tuinen, bossen en landerijen ook monumentale huizen en boerderijen.
En het mooie nu is dat diverse wandelroutes gewoon over de erven van deze tot het landgoed behorende boerderijen gaan. Een praatje met de bewoner van zo'n boerderij is dan ook snel gemaakt. Vooral als ze je hartelijk groetend passeert.
Ook gisteren liep ik weer eens langs de boerderij waar ik eerder al eens gezellig met de bewoner had gepraat over het "Rustpunt" dat er zou komen
(een Rustpunt is een plek waar gepauzeerd kan worden en men een kop koffie, thee of beker limonade kan nuttigen met iets lekkers er bij; dit tegen een vrijwillige bijdrage. Ook kan van het toilet gebruik gemaakt worden).Ondertussen stond het bordje er. Toen ik onder het afddak met tafel en stoelen ging kijken zag ik ook de middelen om koffie en thee te zetten.
Maar in mijn ooghoeken zag ik voor het raampje van de boerderij ook iemand wenken. De vrouw des huizes.
"Ja, dat Rustpunt is iets van de kinder die hier achter woont. Wie kiekt d'r een betje op toe. Mah komt d'r in, dan zak èm koffie zetten."
En zo kon het gebeuren dat ik 5 minuten later achter de koffie met een lekkere koek zat bij mevrouw Potman. Een tot dat moment voor mij onbekende vrouw.
Het is ontzettend leuk wandelen in de Hof van Twente!!
(foto is geplaatst met toestemming van mevr. Potman)
