(Informatie over startpunt e.d. staat aan het eind van dit bericht, klik op de foto's voor grotere beelden)
Ook in de wintermaanden valt er volop te Wandelen, Kijken maar vooral ook Kieken. Neem als voorbeeld maar eens de "Ommetjes" die de laatste tijd gerealiseerd zijn in het grensgebied van Twente (Overijssel) en de Achterhoek (Gelderland). Dit zijn meer dan prachtige wandelroutes waarop volop te kijken en fotograferen valt.
Landschapsbeheer Gelderland en Landschap Overijssel hebben de krachten gebundeld in het zichtbaar en beleefbaar maken van historische hessenwegen. Daartoe hebben ze fiets- en wandelroutes (Ommetjes) gerealiseerd.
(Hessenwegen zijn historische handelroutes die eeuwenlang gebruikt zijn voor het handelsverkeer tussen het graafschap Hessen in Duitsland en Amsterdam. De handelaren uit Hessen gebruikten grote karren met soms wel acht paarden. Deze zware vrachten dreigden de Nederlandse karrensporen kapot te rijden en daarom werd besloten aparte wegen voor deze routes te maken; de Hessenwegen)
De twee Landschappen hebben deze wegen opnieuw begaanbaar gemaakt voor fietsers en wandelaars. In de dorpen Haarlo, Gelselaar, Markelo en Diepenheim kunnen de wandelaars terecht want daar zijn de "Ommetjes".
De afgelopen weken heb ik zowel het ommetje Gelselaar als Haarlo gelopen. De routes zijn goed bewegwijzerd en elk zo'n 8 km lang. Een ideale afstand als je onderweg ook nog eens de tijd wilt nemen om te fotograferen. Hieronder het fotoverslag van het ommetje Haarlo.
De wandeling start midden in het dorp bij Hotel restaurant Prinsen. Het informatiebord staat op de parkeerplaats en natuurlijk moet er direct even een foto gemaakt worden waarbij ingezoomd wordt op het routekaartje.
Het blijkt dat het ommetje bewegwijzerd is door paaltjes met het teken van de 2 rode voetjes.
We gaan op stap. Na een paar honderd meter passeren we de Nederlands Hervomde kerk die verscholen tussen de bomen ligt. Het is een achtkantige kerk die gebouwd is in 1858. In de volksmond wordt deze kerk vanwege zijn vorm de "Kluntjespot" genoemd.
We vervolgen onze route en bestuderen de 2 paaltjes met route-tekens die we nu tegenkomen. Wat nu? Draaien, linksaf, rechtdoor of eeehh....
Wij besluiten om rechtdoor te lopen. Achteraf blijkt dat we ook linksaf hadden kunnen gaan; de route is naar beide richtingen toe bewegwijzerd.
Linksom of rechtsom, 't maakt dus niet uit.
Het is aangenaam stil op de route. Er is vrijwel geen verkeer. We horen geen tractoren, de boeren zijn nog niet op het land bezig. Verstild liggen de boerderijen tussen de Essen.
Maar dan toch het geklik van hoeven; ruiter en paard die een ommetje op hun manier maken.
En och....kijk toch eens. Poelepetaten. Zo noemen wij hier deze kalkoenen. Eigenlijk is dat niet goed want poelepetaten zijn parelhoenders. Zelfs in Zuid-Afrika wordt de naam voor deze vogels gebruikt lees ik in een artikel dat ik op internet tegenkom.
Even verderop komen we bij een prachtig zandweggetje. Deze gaat pal langs een boerderij. Als we halverwege het zandpad nog een keer achterom kijken zien we hoe mooi het weggetje met z'n bomenrij is.
Als we het huis passeren verteld de bewoner ons het één en ander over de omgeving maar ook over de storm die een paar maand geleden enkele bomen heeft doen omwaaien.
Hij wijst ons ook nog op het uitzichtpunt dat een eind verderop staat, "de moeite waard om even op te klimmen", zegt hij.
Hij woont hier prachtig, vinden we.
Ook de vogels moeten zich hier voelen als op vakantie. Dat kan haast niet anders met zo'n onderkomen!
En zie; het uitzichtpunt. We klimmen naar boven en nuttigen onze boterham op het ook aanwezige bankje. Er valt in dit jaargetijde echter niet bar veel te zien. Misschien moeten we van de zomer maar eens terug komen.
Als we na een tijdje weer verder lopen verschijnen ook groene routebordjes. Je kunt hier kiezen of je de route in wilt korten. Zo ja, volg dan de groene route. Wij vervolgen de langere route.
Terwijl we aan het lopen zijn realiseren wij ons dat het hier in het voorjaar als alles weer groen is ook ontzettend mooi zal zijn. Prompt besluiten we deze route over een paar maanden nog een keer te gaan lopen.
Het mag dan wel niet zulk mooi weer zijn, gewassen wordt er altijd. Maar of het een beetje droog wil worden, deze was, dat betwijfelen we. Nu maar hopen dat er nog voldoende washandjes in de kast liggen.
Bij een vervallen boerderij komen we in een kippen-ren terecht en passeren een zwijnenstal.
De bewoners slaan ons met interesse gade.
Na nog een stukje door een bos te hebben gelopen komen we weer in de buurt van Haarlo. We moeten nog over een paadje tussen de weilanden door en zijn dan weer aangeland bij de achtkantige kerk.
Nog even een foto van het kerkraam maken en dan is het tijd voor een lekkere kop koffie.
Snel naar restaurant Prinsen waar ook onze auto staat. Maar helaas, op woensdag gesloten.
Gelukkig hebben we water meegenomen.
Het Ommetje Haarlo begint bij Restaurant Prinsen Eibergseweg 13, 7273 sp Haarlo. Hier is ook een folder over de route te krijgen. De route is 8 km lang . Vind u de wandeling te kort, rij dan naar het 11 km verderop gelegen Gelselaar om daar ook nog het Ommetje Gelselaar te lopen. Ook deze wandeling is de moeite waard!
Februari 2009 © Tekst en Fotografie Truus Wijnen
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten